وقتی مسئله و سوالی به ذهنم میاد، همه توان و انرژی‌ام رو برای پیدا کردن جواب نمیذارم.
به خودم فشار نمیارم. به جاش سعی می کنم سوال رو در جایی یادداشت کنم که یادم نره و به زندگی‌ام ادامه میدم.
جواب خودش میاد سراغم. از طریق حرف یک دوست، دیدن یک برنامه یا پست. کلیک اشتباه روی یک لینک و هزاران راه دیگه.
ذهنم رو باز میذارم تا خدا من رو به سمت جواب هدایت کنه.
البته غلبه بر اون حس اضطرار و عجله برای پیدا کردن جواب، نیازمند تمرین هست
