علاوه بر این جا، چند جای خصوصی دیگه که فقط خودم بهشون دسترسی دارم، برای نوشتن دارم.
اونجا چیزایی رو می نویسم که لازمه بنویسم تا ذهنم خلوت و آروم بشه، چیزایی که نباید هیچ کس دیگه ای بخونه.
داشتن این جاهای خلوت و امن بهم آرامش میده. اگه توی هم دنبال آرامشی و نوشتن آرام ات میکنه، حتما امتحانش کن.
تمام تجربه ی من از نوشتن خلاصه میشه در همین یک جمله!
چون «کمرنگ ترین جوهرها از قوی ترین حافظه ها ماندگارترند»
گاهی با خودم درباره فکر کردن، فکر می کنم. به اینکه فکر کردن دقیقا چیست؟
همیشه به یک جواب واحد می رسم! فکر کردن یعنی پرسیدن سوال های خوب و درست از خود برای رسیدن به جواب درست.
برای همین همیشه برای سوال های خوب ارزش قائل هستم و اغلب از خودم می پرسم، سوال درست در این مورد چیست؟
به نظر شما سوال درست چیه!؟
ازت ممنونم که به عنوان اولین نفر مطالبم رو خوندی و بهم گفتی 🙂
یکی از دلایلی که وبلاگ نوشتن رو به هر جای دیگه ترجیح میدم، اینه که نیازی نیست چهره یا حتی صدای خودم رو به اشتراک بذارم.
هیچوقت علاقه ای به نشون دادن چهره ام در فضای مجازی نداشتم. احتمالا به سختی بتونید چند تا عکس محدود از من در فضای مجازی پیدا کنید.
در حال حاضر قصد دارم برای پیج اینستاگرام رگال کو تولید محتوا کنم، اما دنبال راهی هستم که تا حد ممکن ساده، با همین امکاناتی که دارم و بدون نمایش چهره و حتی صدا انجامش بدم.