اخیراً انگیزه‌ام برای نوشتن در اینجا کم شده است. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد؛ از جمله مشغله‌های زیاد و… اما یکی از مهم‌ترین دلایل، هدفگذاری بسیار بلندپروازانه‌ام بود.
زمانی که متوجه شدم رسیدن به یک میلیون پست در مدت‌زمان کوتاه ممکن نیست، انگیزه‌ام به شدت کاهش یافت.
از این تجربه، درس ارزشمندی آموختم: اهداف باید بلندپروازانه باشند، اما دست‌یافتنی. به عنوان مثال، هدفگذاری برای نوشتن دو هزار مطلب در یک سال، هدفی واقع‌بینانه است.
پس از رسیدن به این هدف، می‌توانم هدف بعدی را تعیین کنم؛ مثلاً دو یا سه هزار مطلب دیگر. با این روش، گام‌به‌گام و با قدم‌های کوچک به پیش خواهم رفت.
تصمیم گرفته‌ام به جای تلاش برای کمال‌گرایی، بر بهبود مستمر تمرکز کنم. همیشه می‌توان کمی بهتر شد، اما کمال‌گرایی مانع از شروع هر کاری می‌شود و در صورت شروع، به سرعت منجر به ناامیدی خواهد شد.
