دسته: دسته‌بندی نشده

گاهی آرزو می کنم توی یه جزیره ی دور افتاده بدور از هر تکنولوژی می بودم که از شر الگوریتم های مختلفی که احاطه مون کردن، دور می بودم.

الگوریتم ها فرصت زندگی کردن رو از ما گرفتن. من مهندس نرم افزار هستم، تحصیلات و شغلم در مورد همین چیزهاست.

حرف من فقط اینستاگرام و شبکه های اجتماعی دیگه نیست. من دارم از چیزی بزرگتر صحبت می کنم.

الگوریتم یعنی همینی که وقتی اینستاگرام رو باز می کنی، دیگه به این سادگی نمی تونی ازش خارج بشی.

من فقط برای رگال کو پیج کاری دارم، ولی بازم از زمانی که توی اینستاگرام هدر میشه، ناراضی ام.

ولی اگر از یک جهت دیگه به قضیه نگاه کنیم، متوجه میشم که شرکت های بزرگ حتی بهتر از خودمون ما رو میشناسن.

در حقیقت منبع درآمد اصلی شرکت هایی مثل فیس بوک، اینستاگرام، گوگل و .. همین شناخت کاربران هست.

این آهنگ اومد به ذهنم، گفتم اینجا بنویسم. هر چند الان واقعا حالم خوب نیست و دلیلش رو هم نمی دونم.

این مطلب رو به این بهونه که اولین سفارش عمده آنلاین برای رگال کو ثبت کردم.

یکم در مورد کیفیت و قیمت ها نگران بودم، ولی ترجیح دادم انجامش بدم.

اگر خوب شد، که الحمدالله، اگر نشد، یه تجربه ی جدید کسب کردم.

اما خرید آنلاین رو بیشتر دوست دارم، با فراق بال و بدون خستگی، کلی مدل رو بررسی می کنی و هر کدوم که می خوای خرید می کنی.

فقط مشکلش اینه اگه از چند جا خرید کنی، باید چند تا هزینه ارسال بدی.

به مرور برای اونم یه فکری می کنم.

راستی یه مدل تیشرت جدید، تا فردا میذارم توی سایت. محصولات جدیدی هم که سفارش دادم، احتمالا تا هفته ی آینده می‌رسه.

بعد از عکاسی اونا رو هم میذارم. امیدوارم خوشتون بیاد.

تا اون موقع می‌تونید تیشرت های موجود رو توی رگال کو ببینید.

الان دارم از فتو آرام مشهد برمی‌گردم. فتو آرام لوازم تجهیزات عکاسی می‌فروشه.

من عکاس نیستم، فقط برای عکاسی از لباسا یه چیزایی توی اینترنت خواندم، مختصر اطلاعاتی از عکاسی دارم.

رفته بودم سه پایه بگیرم که عکاسی از لباسا راحت‌تر بشه.

این دومین باره که دارم میرم و هر دو بار از برخوردشون خیلی راضی‌ام.

قبل از اینکه در مورد قیمت صحبت کنیم، در مورد اینکه برای چه کاری می خوامش ازم پرسیدن.

و تقریبا ۳۰ دقیقه داشتن برام توضیح میدادن، پایه رو سرهم کردن، و حتی روی زمین مقدار فضایی که با دوربین من میشه عکس گرفت رو متر کردیم.

در نهایت به این نتیجه رسیدیم پایه هایی دارند و تی شکل هستند، جوابگوی نیاز من نیستند. چون می خوام از لباسا روی زمین عکس بگیرم، اما پایه های سه پایه توی تصویر می افتاد.

جالبه به مواردی اشاره کردن که من اصلا حواسم بهش نبود!

خیلی راحت می تونستن بگن این پایه ها، اینم قیمت هاش، هر کدوم رو که می خوای بردار.

اما وقتی می‌رسیدم خونه و امتحان می کردم، متوجه اشکالاتش برای کارم میدشم!

امروز دوربینی که باهاش عکاسی می کنم همراهم بود، لطف کردند و روی پایه نصب کردن تا با هم دیگه ببینیم که این پایه با این دوربین جواب کارم رو میده یا نه؟

که جوابگوی کارم و مطابق با نیاز من نبود. در نهایت بعد از اینکه کلی وقت گذاشتن و توضیح دادن، هیچی ازشون نخریدم و ازشون تشکر کردم.

تقریبا اکثر فروشگاه های مشابه اون اطراف رو سر زدم ولی از هیچ‌ کدوم به اندازه ی برخورد فتو آرام رضایت نداشتم.

بیشتر از هر چیزی دنبال پیدا کردن نیاز شما هستن و خیلی مودبانه و با صبر فراوان راهنمایی می کنند.

خلاصه اگر قصد خرید تجهیزات دارید، شدیداً توصیه شون می کنم.

ادرس شون هم مشهد خیابان چمران هست.

حتما دقت کردید که مطالب دسته بندی خاصی نمی خورند. دلیلش اینه که اولا دوست دارم آزاد باشم.

دوم می خوام ببینم بدون دسته بندی بازم مخاطب میاد توی سایت یا نه؟ می خوام ببینم، الگوریتم موتور های جستجو چه واکنشی نشون میدن!؟

چیزی که توی رگال کو یاد گرفتم این بود که اول باید بری دنبال محتوا بعد سئو و …

یاد گرفتم توی رگال کو به عنوان فروشگاه آنلاین لباس زنانه اولین چیزی که مهمه، داشتن محصولات زیاد و متنوع هست.

کسی وارد یه سایت فروشگاهی میشه، بیشتر از هر چیزی بدنبال خرید کردن هست.

تو با داشتن محصولات بیشتر می تونی شانس فروشت رو افزایش بدی. ضمن اینکه محصول بیشتر خود به خود باعث افزایش سئو هم میشه.

چون تعامل کاربر با سایت افزایش پیدا می کنه و همین مسئله روی سئو هم تاثیر داره.

نوشتن اینجا بهم آرامش میده. از روز اولی که شبکه های اجتماعی اومدن، حس خوبی بهشون نداشتم.

اینجا نه مخاطب میلیونی هست، نه الگوریتم های متعدد.

اینجا خودم هستم و احتمالا چند تا مخاطب به تعداد انگشت های دست.

همین کم بودن مخاطب باعث میشه آزادانه بنویسم، خودم باشم و از نوشتن لذت ببرم.

الان حرم هستم، داره اذان پخش میشه، در انتظار نماز جماعت. خدایا شکرت، اینم روزی امروز

حتما خواندن مطالب قبلی، ایده های جدیدی بهت میده.

اگر نه می تونی ادامه اون مطالب رو بنویسی، یا اصلا شاید نظرت در موردی تغییر کرده و لازم باشه توضیحات جدید بدی.

همیشه موضوع برای نوشتن هست…

حتما شنیدید خیلی ها از کارمندی با این امید که دیگه ۸ ساعت کار نکنند اومدن بیرون و کار خودشون رو راه انداختم.

اما حالا به جای ۸ ساعت ۲۴ ساعت دارن کار می کنند. واقعیت هم همینه. تا کسب و کارت به جایی برسه که بتونی براش سیستم سازی کنی، باید کلی وقت بذاری.

معمولا توی اول راه بودجه و منابع کافی برای اینکه مدیر و مالک کسب و کار درگیر کار نشه، وجود ندارد.

به همین دلیل باید خودش همه کاره بشه. درست مثل اتفاقی که برای من توی رگال کو افتاده.

من هم مدیرم، هم عکاس، هم ادمین تولید محتوا، حسابدار، منشی، آبدارچی و …

البته اینم بگم اگه به کارت علاقه داشته باشی، همه اینا شیرین و لذت بخشه و از انجامش خوشحالی، حتی خستگی هاش هم شیرینه.