با فراگیر شدن شبکه های اجتماعی، همه ما بطور فزاینده ای تمایل داریم که در این شبکه ها بیشتر دیده بشیم.
همین دیده شدن باعث شده تا افراد توی شبکه های اجتماعی دست به هر کاری بزنند که اغلب کارای بیهوده و سخیف هستند.
توی سالهای اخیر شبکه های اجتماعی و در راس اونها اینستاگرام به این سمت رفته. کافیه این برنامه رو باز کنید تا به محض ورود انواع چالش های مضحک رو ببینید.
البته این قضیه مختص کشور خودمون نیست و توی تمام دنیا همین اتفاق افتاده. بطور کلی اغلب محتوای منتشر شده در این شبکه مطالب سطحی با ارزش محتوای پایین هستند.
به ندرت میشه توی این برنامه محتوای حرفه ای و به درد بخور پیدا کرد. علت این امر هم الگوریتم هایی هستند که در حال کنترل همه از جمله تولید کننده محتوا تا بازدیدکننده هستن.
الحق این الگوریتم ها کارشون رو خوب انجام میدن. ما فکر می کنیم که آزادی داریم اما در حقیقت این الگوریتم ها هستن که برای ما تصمیم گیری می کنند.
اما چرا داشتن مخاطب برامون مهمه؟ شهرت، قدرت و پول، سه عاملی که باعث میشه داشتن تریبون و مخاطب برامون جذاب باشه.
اگر این ۳ تا عامل رو حذف کنیم، دیگه خیلی ها تولید محتوا نمی کنند و اون افرادی هم که تولید محتوا انجام میدن، بدنبال محتوای با کیفیت میرن.
شاید فکر کنید من با شبکه های اجتماعی مشکل دارم، درست فکر کردید، از اولین روزی که شبکه های اجتماعی شروع به کار کردند، متوجه شدم که در حال فدا کردن محتوا هستن، برای همین هیچوقت شبکه های اجتماعی رو محل مناسبی برای انتشار محتوا نمی دونستم.
