گاهی آرزو می کنم توی یه جزیره ی دور افتاده بدور از هر تکنولوژی می بودم که از شر الگوریتم های مختلفی که احاطه مون کردن، دور می بودم.
الگوریتم ها فرصت زندگی کردن رو از ما گرفتن. من مهندس نرم افزار هستم، تحصیلات و شغلم در مورد همین چیزهاست.
حرف من فقط اینستاگرام و شبکه های اجتماعی دیگه نیست. من دارم از چیزی بزرگتر صحبت می کنم.
الگوریتم یعنی همینی که وقتی اینستاگرام رو باز می کنی، دیگه به این سادگی نمی تونی ازش خارج بشی.
من فقط برای رگال کو پیج کاری دارم، ولی بازم از زمانی که توی اینستاگرام هدر میشه، ناراضی ام.
ولی اگر از یک جهت دیگه به قضیه نگاه کنیم، متوجه میشم که شرکت های بزرگ حتی بهتر از خودمون ما رو میشناسن.
در حقیقت منبع درآمد اصلی شرکت هایی مثل فیس بوک، اینستاگرام، گوگل و .. همین شناخت کاربران هست.
