عباس شکیبا

به عنوان یک فرد کامپیوتری، به جرات می‌توانم بگویم که در دنیای ما، تکنولوژی یک زبان مشترک است. ما با خطوط کد، الگوریتم‌ها و سیستم‌های پیچیده سر و کار داریم که برای دیگران، صرفاً ابزارهایی برای انجام کارها به نظر می‌آیند. اما واقعاً چطور می‌توانم دنیای غیرکامپیوتری‌ها را درک کنم؟ گاهی اوقات احساس می‌کنم که آن‌ها از یک قبیله اولیه هستند که هنوز در حال یادگیری نحوه استفاده از ابزارهای مدرن هستند. این احساس برای من نه تنها عجیب، بلکه به نوعی ناامیدکننده است.

به عنوان کسی که خیلی اهل غذای فست‌فودی یا بیرونی نیستم، همیشه وقتی از کنار فست‌فودی‌ها رد می‌شدم یا توی منوها عباراتی مثل “جگر ذغالی” یا “ساندویچ ذغالی” رو می‌دیدم، در پس ذهنم یه سوال ایجاد می‌شد: ذغالی یعنی چی؟ این عبارت‌ها برام مثل یه معما بودن. شاید شما هم مثل من وقتی برای اولین بار با این عبارت‌ها روبه‌رو شدید، فکر کردید که ذغالی بودن یعنی چی؟ آیا این یعنی اینکه غذایی که قرار است بخوریم طعم زغال می‌دهد؟ یا این که از زغال در تهیه‌اش استفاده شده؟

ضرب‌المثل‌ها به عنوان ابزارهای زبانی، معانی عمیق و آموزنده‌ای را منتقل می‌کنند و یکی از آن‌ها “عطایش را به لقایش بخشیدم” است. این عبارت بیانگر وضعیت فردی است که از خیر یا مزیتی با ارزش به سادگی می‌گذرد. در ادامه، به توضیح معانی واژه‌های کلیدی این ضرب‌المثل و داستان اصلی آن خواهیم پرداخت.

شاید شما هم یکی از آن افرادی باشید که وقتی در حمام هستید، حس می‌کنید که صدای شما شبیه به صدای خواننده‌های معروف می‌شود. آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا تمایل داریم در حمام آواز بخوانیم و چه عواملی باعث می‌شود صدای ما در این فضا بهتر به نظر برسد؟ در این مطلب، به بررسی دلایل این پدیده خواهیم پرداخت.